Latarnia helska zastąpiła po II Wojnie Światowej swoją poprzedniczkę wybudowana jeszcze na przełomie XVIII i XIX wieku. Budowla stanowi czterdziestometrową wieżę w kolorze pomarańczowym zwieńczoną równie czerwoną laterną z galerią udostępnioną do zwiedzania. Wieża znajduje się na samym końcu półwyspu helskiego.

Latarnia Morska Helu to ośmiokątna wieża z czerwonobrunatnej licowanej cegły, zwężająca się ku górze, zakończona galerią pod stożkowym dachem, na którym znajduje się jedna z helskich anten radiowych. Latarnia ma 41,5 m wysokości, a jej światło (i taras widokowy) umieszczone na wysokości 39 m widać nawet z odległości 18 Mm (ok. 36 km). Źródłem światła jest 1000 W żarówka, która w przypadku przepalenia się wykonuje automatycznie obrót o 45 st., a na jej miejsce ustawia się żarówka zapasowa.

Położenie: 54°36’06” N 18°48’56” E
Wysokość wieży: 41,50 m (do górnej krawędzi radaru)
Wysokość światła: 39 m n.p.m.
Zasięg nominalny światła: 18 Mm (ok. 36 km)
Sektor widzialności światła: 151°-102°
Charakterystyka światła: izofazowe (Światło: 5,0 s; Przerwa: 5,0 s; Okres: 10,0 s